Etkili Yazarların Sekiz Alışkanlığı

25/01/2023

379

(Elbette Stephen Covey’den özür dileyerek.) (Ama alışkanlık listeleri gerçekten işe yarıyor!)

Yazmak gizemli bir uygulamadır, bu yüzden yapabileceğiniz en iyi şey, yapabildiğiniz her yerde mantık ve sistem uygulamaktır. Bir alıştırma veya program kullanarak mükemmel bir cümle kuramazsınız, ancak o cümleyi kurma olasılığınızın arttığı bir ortam yaratabilirsiniz. Yemek pişirirken veya spor yaparken doğru ekipmanı kullanmak gibi bir şey. Ekipman, bir tabakta yaratıcı bir bükülme veya oyunu kazandıran yükselen ters vuruş sağlayamaz, ancak kendiniz için mümkün olan en iyi durumu oluşturmak, bu ilham verici anları geliştirmeye yardımcı olur. İşte sizi doğru yöne yönlendirebilecek bir kontrol listesi:

Oku oku oku. En önemlisi eserlerine hayran olduğunuz yazarları okuyun ve yakından inceleyin. Hangi niteliklerin işi başarılı kıldığını anlamaya çalışın. İncele. Bir Joan Didion makalesine bakıyordum ve (ilk kez değil) büyüleyici tonunun ne kadar büyük bir kısmının sayfadan taşmış gibi görünen uzun cümleleri bir araya getirmesinin sonucu olduğunu fark ediyordum. Bunu bir teknik olarak hatırlamamı sağladı ve ara sıra taşımın çok dalgalı olduğunu hissettiğimde denememi sağladı.
Yaz, yaz, yaz. Bu kulağa çok bariz gelebilir, ama ben yaklaşık bir yıl önce yazdığım bir köşe yazısına geri dönmek istiyorum; burada yaratıcılığın, idareli bir şekilde paylaştırmanız gereken sınırlı bir varlık olmadığını savunuyorum. Daha çok güçlenmek için çalıştırılması gereken bir kastır. Kariyerimin ilk yıllarında, çoğu zaman sadece yazma şansı elde etmek için uygun olmayan görevler aldım ve bundan asla pişman olmadım. Her biri pratik yapmak için bir fırsattı. Her biri bana bir şeyler öğretti.
Kendinize günlük bir hedef verin. Benim için en iyi günlük hedef bir kelime sayısıdır, ancak bir zaman hedefine veya çalışmanızın başka bir ölçüsüne daha iyi yanıt veriyorsanız, bunu kullanın. Önemli olan, her gün sınırlı, ulaşılabilir bir hedefe sahip olmaktır, böylece ona doğru çalışabilir ve bunu başardığınızda bir başarı duygusu hissedebilirsiniz. Yaklaşan bir son teslim tarihine sahip olmak çok yıkıcı; yönetilebilir parçalara ayırın ve her gün onları patlatın.
Güvenilir bir okuyucu bulun. Çok kaba taslakları paylaşmaktan kendinizi rahat hissettiğiniz biri olun; başka bir deyişle, etkilemeye çalıştığınız kişi (genellikle editörünüz) olmasın. Cilalı son taslağı gören kişidir. Yol boyunca, o ilk beceriksiz versiyonları okuyabilen ve size neyin işe yarayıp neyin yaramadığı konusunda dürüst bir tepki verebilecek birine ihtiyacınız var.
Çalışmanızı yüksek sesle okuyun. Bunu daha önce söyledim ve siz duymaktan bıkana kadar söylemeye devam edeceğim! Bu, kendi kendini düzenlemenin en iyi yoludur; Garip cümleleri duymak, okurken onları seçmekten çok daha kolay. Parçanızın ritminin iyi olup olmadığını gerçekten değerlendirmenin tek yolu da budur. Siz yüksek sesle okurken sürükleniyorsa, bir okuyucu ona baktığında da kesinlikle sürüklenecektir.
Acımasız ol Sevdiklerinizi öldürmekle ilgili eski atasözünü hepimiz biliyoruz ve bunu bir kez benimsediğinizde işiniz düzelecektir. Yirmi yıl öncesine kıyasla bu günlerde çalışmalarımdaki en büyük değişikliğin kendimi düzenleme isteğim olduğunu söyleyebilirim. Sadece eskisi gibi kalıplara ve cümlelere inatla takılıp kalmıyorum: Objektif olarak değerlendirmeye ve işe yaramayan şeyleri kaldırmaya çok daha istekliyim (bu, bir şeyler yolunda gitmediğinde fark etmeye çok daha istekli olmayı gerektirir) . Sevdiğim bir bölüm yazdıysam ve bu bölüm sığmıyorsa, onu çöpe atmak yerine kesip yeni bir belgeye yapıştırırım. Bir şekilde bunu yapmayı kolaylaştırıyor, çünkü muhtemelen fikrimi değiştirirsem onu geri alabileceğimi biliyorum. Ama gerçek şu ki, nadiren yaparım. Ancak, doğrudan çöpe atmak yerine geçici olarak kaldırmanın rahatlığı, kendimi daha özgürce düzenlememe gerçekten yardımcı oluyor.
Yapı açısından düşünün. Bu BÜYÜK bir konu, bundan sonraki yazılarımda daha ayrıntılı olarak ele alacağım, ancak kısaltılmış bir biçimde de olsa buraya dahil etmek istiyorum. Muhtemelen, kendinizi bir yazar olarak düşünürseniz, mikro düzeyde çok başarılısınız – yani çok güzel bir cümle kurabilirsiniz. Bununla bir yazar olarak gerçekten yükselmek arasındaki fark yapıdır. Bununla, zorlayıcı, ilginç bir şekilde ilerleyen bir hikaye oluşturabileceğinizi kastediyorum. Okuyucunuzla nasıl dalga geçeceğinizi biliyorsunuz; ne kadarını ne zaman açıklayacağını biliyorsun; bir anlatı zirvesine nasıl ulaşacağınızı ve bir sonuca nasıl varacağınızı biliyorsunuz. Bu inanılmaz derecede zorlu – sadece güzel bir cümle yazmaktan çok daha fazlası. İyi bir hikaye anlatıcısı olmanın özü budur (iyi bir cümle yazarı olmanın aksine). Bunu başarmanın ilk adımı, bunun bilincinde olmaktır. Hikayeniz ilgi çekici bir şekilde gelişiyor mu? Bir okuyucu, onlarla dalga geçtiğiniz için okumaya devam etmek isteyecek mi? Yeni karakterleri ve ayarları sorunsuz bir şekilde tanıtıyor musunuz? Evet, yazarken kelime seçimine ve tüm küçük ayrıntılara dikkat etmek önemlidir, ancak aynı zamanda sık sık uzaklaştırmanız ve her şeyin nasıl çalıştığını görmeniz gerekir.
Yazar olmanın gerçekten harika bir iş olduğunu kendinize hatırlatın. Yazarken çıkmaza girmek çok kolaydır ve dayanılmaz olduğu zamanlar vardır. Bu kariyeri atacağıma ve beynimi ağrıtmayacak bir şey yapacağıma dair ısrarlı bir fantezim var (bu, Gap’te çalıştığımı hayal etme biçimini alırdı, bu sadece ortaya çıkıp istediğimi yapmamı gerektiriyormuş gibi görünüyordu. stressiz görevler gibi görünüyordu). Ne zaman o tavşan deliğinden çok aşağı insem, durur ve kendime yazar olmanın inanılmaz bir ayrıcalık olduğunu hatırlatırdım. Evet, zor ve stresli, talepkar ve sinir bozucu ama aynı zamanda saf bir icat ve sihirli sihirbazlık eylemi. Hemen hemen herkesle konuşmak ve dinleyecek herkese hikayeler anlatmak için bir lisanstır. Sıkıştığınızda, cesaretiniz kırıldığında veya yorulduğunuzda, kendinize bunu hatırlatmalı ve bu neşeyi ve heyecanı sayfaya taşımalısınız. Okurlarınız bunu hissedecek.