Mutemet Sokak, Fatih

12/06/2024

364

Fâtih, Mutemet Sokak, 1961. Bülent Ağaoğlu-Levent Ağaoğlu ikizler. Hafızamdaki çocukluğum ve ellerimle tuttuğum umut balonları.

Küçük Bey’in

Payitahttayım

Fâtih’te

Mutemet Sokak

Evlâd-ı Fâtihân

Büyük Atalar

Küçük çocuk

Kütüklerde Levent

Yüreklerde Levkoşe

Anasının Kuzusu

Ataların Kızıl Elma’sı

Ellerde balonlar

Küçük beyinde

Büyük düşler

Mutemet’in

Dik sokağında

Lapa lapa karlar

Hayallerde

Çocukları sevindiren

Büyükler

Hediye ambalajında

Haki yeşili kızaklar

Sokakta yollar

Arnavut Kaldırımlar

Yürünecek

Aşınacak

Yollarda yıllar

Yaşanacak

Gözlerde

Hülyalar, Hayaller

29 Eylül 2019

Levent Ağaoğlu; Şair-Düşünür. Fâtih, 20 Eylül 1958 doğumlu. Bilgelikle yoğrulmuş Evlâd-ı Fâtihân ana babanın evlâdı olarak Fâtih’te, Vakıf Gureba’da doğdu (1958), “Pâyidâr ol evlâdım” diyen büyüklerinin ellerini öperek Mutemet Sokak’da ve Akşemsettin’de büyüdü. Payitaht bir başka idi. Sultan Fâtih Mehmed’in Tuğrasına nakşettiği tavır ve kararlılıkta olmayı seviyor: Hep daim. Her daim.
Anası Makedonya Üsküp, babası Bulgaristan Filibe’den gelmiş Rumelili bir Evlâdı Fâtihân olmak, çocukluğunu Fâtih Camii’nin eteklerindeki Mutemet Sokak’ta yerleşmiş bir aile içinde geçirmiş olmak benim açımdan bütün yaşantımı şekillendiren mühim bir talih ve fırsat olmuştur.
Nerelisin diye sorduklarında cevabım hep “Fâtihliyim” olmuştur. Fâtihli hep Hakk’ın peşinden giden, hakkı arayan, hak yedirmeyendir. Fâtih’lilik haksızlığa karşı çıkan, sesini çıkartan, isyan edendir. Fâtihlilik dinleri, dilleri, insanları, cinsleri birbirine eşit olarak görendir. Bütün bu ilkeler Fâtih’in Bosna’daki Katolikler için yazdığı bir fermanda kayıt altına alınmıştır.

Mutemet Sokaklı

Fevzipaşalı

Taşmektepli, Atikalili

Akşemsettin Koyunbabalı

Ali Emîrî Efendi’li

7 Temmuz 2018

Mutemet Sokak, Fatih

Mutemet Sokak No.19. Doğduğum Ev.

IMG_0386 Video

Babamın teyzesinin binasında bodrum katta yedi yıl boyunca oturduk. Oyun oynadığımız bir arka bahçemiz vardı. Dik bir yokuşun olduğu bir sokaktı. Rahmetli halamın beyi Şevki enişte Amerikan Konsolosluğu’nda baş mütercim olarak görevli idi. Amerikan kızağını getirdiydi. Kızağı bize bir sürpriz olarak getirdiğinde kocaman bir paketti. Ne olduğunu bilemediğimizden, “bu ne!” diye sorduyduk merakla. Çok sevinmiştik. Rahmetli Şevki eniştenin hediye kızağıyla biz o dik yokuşta karlı zamanlarda yukardan aşağıya kayıp durduk yıllarca. Mutemet Sokak’ta oturan meşhurlar olarak Erol Büyükburç ve Yapı Kredi Bankası Genel Müdürü Yavuz Kocaömer’i basında okumuştum. Daha sonraları, yazar Müfid Yüksel ve Cem Gürdeniz Amiral’in Mutemet Sokak akrabalarını da kendilerinden dinlemiştim.

Babaannemin kızkardeşi Hesna Hanım. Yüreği sevgi ile dolup taşan Cicamız. Mutemet sokaktaki evimizin üst katında otururdu. Beni ve kardeşimi çok severdi. Biz de kendisine Cicianne’yi dilimizin döndüğünce söyleyerek Cica derdik.

Anacığım. Mutemet Sokak’ta evimizin bahçesi. Solda ben, sağda kardeşim Bülent

Mutemet Sokak evimizin giriş kapısı. Solda ben, sağımda kardeşim Bülent.

Fâtih Camii, 1960
Levent Ağaoğlu- Bülent Ağaoğlu (İkizler)
Bakkal Nabzi ile

Fâtih Camii ve Fâtih Sultan Mehmet Türbesi,
1958-1965 arasında yaşadığımız Mutemet Sokak’taki
evimize 260 metre uzaklıktaydı.

Babamın ayağını fare ısırdı. Yine annemin anlattığı hatıralarıyla, Mutemet sokakta bodrum katında oturuyorduk, tabii nemli, sıhhi olmayan bir ortam, evde fare de bulunabiliyordu, annemin bizler için aşırı hassasiyeti vardı, bir kez de fareler babamın ayağını ısırıyor, 20 gün boyunca tetanoz aşısı oluyor.
“Menderesin idamında göbek attılar.” Evet, yine Mutemet Sokaktaki bodrum katında otururken bazı komşular Menderes’in idamı üzerine göbek atıyorlar, annem buna üzüldüğünü, ağladığını defalarca anlatmıştı.
Bamya: Amcamın evi Fevzi Paşa caddesinde bize yakın bir yerdi, ben bir ara Mutemet Sokaktaki evimizden çıkıp kendi başıma Amcam ile Muzaffer Yengeye gitmişim, orada evde hiç yemediğim halde bamyayı afiyetle yemiştim. Gülerdik çocukluk işte.
Annem Mutemet sokakta ikizlerini gezdirirdi. Annem bizleri çok güzel giydiriyordu, bu fotoğraflara da yansımıştı bizi sürekli gezdirirdi. Sokaklarda tabii ikiz olduğumuz için de sevimli gözüküyorduk, bizi hep severlerdi

Çocukluğum 1958-65 yılları arasında Mutemet Sokak’ta geçti yedi yaşıma kadar. Daha sonra şu an Ali Emiri Kültür Merkezi’nin (“o zamanlar bostandı”) karşısında bulunan Akşemsettin Caddesi’nde Vatan Apartmanı’na taşındık, ilkokul birinci sınıfı Fâtih Taşmektep’de daha sonra da Atikali İlkokulu’nda okudum. Fâtih benim kimliğim.

Mehmet Akif Ersoy’un doğduğu ev (o zamanlar Sarıgüzel Camii karşısındaydı, günümüzde Balipaşa Caddesinde yerinde bina var, Mutemet Sokağın başlangıcının karşısında)

Anneannem, kardeşi Fuat dayı ile.

Levkoşe: Anneannem beni küçükken Lefkoşem diye severdi. Kıbrıs davasının en sıcak olduğu yıllardaki yakıcı özlemin torun sevgisi ile bütünleşmiş hali. Beni iki yaşına kadar Lefkoşe’m olarak sevip okşarken vakitsiz dünyadan göçen Anamın Anacığı, Rumeli Sultanı Feleknaz Funda’nın (1905-1960) müthiş sevgi dolu bir insandı. O zamanlar Kıbrıs olayları da vardı biz küçükken. Makarios’un kötü anlamda “seni gidi Makarios” tarzında çok kullanıldığını gayet iyi hatırlıyorum. Anneannem bizi Orhan dayıya bırakıp annesine acele acele gidermiş, yine bir sefer bizi Orhan dayıya bıraktığında geç gelince de Orhan dayı çok sinirlenmiş… Anlatırlardı.

Singer’in sokağı: Fevzipaşa Caddesi’nden Mutemet Sokağa girişte, sol tarafta Singer mağazası vardır ve sokak Singer’in sokağı diye tarif edilirdi. O günün yegâne markası olan Singer dikiş makinaları satılırdı dükkânda.
Mutemet evinde oyun kafesi: İkiz kardeşimle birlikte pek yaramaz olduğumuzdan, bize marangozda ahşaptan bir oyun kafesi yapmışlar biz sağa sola uzanmayalım diye. Ama daha sonra birimiz kafesi kaldırır, diğerimiz kafesten dışarı çıkarmışız, birimiz de onun içinde kalırmış öyle.
Evin karşısında bakkal vardı. Bodrum katta oturuyorduk. Annem babam 1956 yılında evlendiklerinde 1965 yazına kadar bu evde oturmaya başlamışlar.
“Amca alebros”: Sokağımıza çok yakın Akdeniz Caddesi üzerinde Arnavut bir berber vardı. Annem öğretmişti, “amca alebros kes” derdik. Traşımızı Alebros tarzda olurduk ama Alebros ne demek bilmiyorduk.
Ayakkabıcı Necmettin: Sokağımızın aşağısında ayakkabı tamircisi Necmettin vardı. Kosovalıydı. Ayakkabılarımızı hep orada tamir ettirirdik. Diplomalı tamirciydi. Duvarda diploması vardı. Zaten eski Yugoslavya doğumlu Rumelililer, hep ayakkabı imalatında bulunuyorlardı. Kendisiyle sohbet ederdik. Sevdiğimiz bir insandı. Yenilerde rahmetli olmuş diye duyduk.